Na zdjęciu z Encyklopedii Polskiego Teatru: https://encyklopediateatru.pl/uploads/filebase/imagese/Balladyna_Hanuszk_it_t_27012.jpg

Wiktor Zborowski (Chochlik), Mieczysław Hryniewicz (Skierka), Wojciech Siemion (Grabiec). Skierka i Chochlik na hondach.

“Hanuszkiewicz ściągnął do Balladyny z Japonii prawdziwe trzy motocykle Hondy.

Początkowo wymyślił sobie, że będą na nich jeździć: Goplana – Bożena Dykiel, Skierka i Chochlik – Miecio Hryniewicz oraz Wiktor Zborowski i Wojciech Siemion. Wysłano ich wszystkich na kurs motocyklowego prawa jazdy. Siemion zrezygnował po kilku lekcjach, a reszta kolegów skończyła kurs, ale kompletnie nie była w stanie spełnić oczekiwań Adama. (…) w powietrzu wisiała katastrofa, a było to jakieś pięć dni przed premierą (…) podszedłem do Adama i wypaliłem: „ (…) Proszę dać mi spróbować, pokażę, co można zrobić z tymi Hondami”. Adam natychmiast polecił, aby wyprowadzili motocykle (…) przed teatr.

Wsiadłem i (..) zacząłem prezentować jazdę na jednym kole. (…) [Hanuszkiewicz] zapytał, czy mogę tego nauczyć Bożenę, Wiktora i Miecia. Tych ostatnich udało się przygotować. Bożena była antytalentem motocyklowym.

Adam był załamany. I znów moja bezczelność wygrała. „Panie Adamie to ja zagram Goplanę” (…). Adam się wściekł. „Ale ja tylko chcę ją dublować, niech uszyją mi identyczny kostium (…)”. I tak nie tylko byłem autorem sukcesu inscenizacyjnego (ustawiłem wszystkie sceny z motocyklami), ale i zagrałem (dublowałem) Goplanę.”

Fragment wspomnień Krzysztofa Szustera z artykułu Zbigniew Dolnego “Krzysztof Szuster odpowiada”, Sceny Polskie nr 15-16.

Zachęcamy do lektury całego artykułu.