Człowiek Polskiego Radia, w którym pracował od 1950 roku jako realizator dźwięku, reżyser, autor adaptacji, także opracowań muzycznych setek słuchowisk, wśród których, m.in.: „Mistrz Wit” Janiny Hertz, „Lęk” Cedrica G. Gilforda, „Czysta staranna robota” Fredericka Forsytha, „Następca tronu” Clarka Howarda, „Mam wszystko” Anny Onichimowskiej, „Skazany na zdradę” Bogumiły Prządki, „Niepokonany” Ernesta Hemingwaya, „Tobą tylko żyłem” Zygmunta Krasińskiego, „Mistral” Raymonda Chandlera, „Stadium” Jarosława Abramowa-Newerlego, czy „Graj dudku, graj” Leona Schillera i „Ostatni tren” Mariana Hemara a także „Odejść w tło” Kazimiery Iłłakowiczówny, „Wiatr wiosenny” Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, czy „Porwanie w Titiurlistanie” Wojciecha Żukrowskiego, „Bajki kota na płocie” Marcela Ayme, „Ze słońcem w kieszeni” Doroty Geller, „Mała Syrenka” i „Rajski ogród” Hansa Christiana Andersena..
Lista zrealizowanych audycji w ciągu ponad czterdziestu lat jest imponująca, zawiera bowiem kilkadziesiąt stron.
Zanim sam rozpoczął reżyserską przygodę z Teatrem Polskiego Radia (także w dubbingu, choćby przy popularnych „Flintstonach”), pracował z najlepszymi twórcami tego medium – Zbigniewem Kopalką, Wojciechem Maciejewskim, Edwardem Płaczkiem, Zofią Rakowiecką, Juliuszem Owidzkim, Jerzym Markuszewskim, Zdzisławem Dąbrowskim i Nardellim, Wandą Laskowską, Helmutem Kajzarem, czy Andrzejem Zakrzewskim.
Członek ZASP-u od 1963 roku, kilkukrotnie reprezentując swoje środowisko wybierany na Delegata na WZD, zasiadający w Radzie Programowej Sekcji ZASP przez wiele lat przewodniczący niezwykle aktywnej Sekcji Radia, Telewizji i Filmu będącej organizatorem interesujących wydarzeń przywołujących i wspominających popularne audycje, czy spotkań z twórcami radiowymi. To za jego czasów na wniosek wiceprzewodniczącego Sekcji, Andrzeja Brzoski, ustanowiono Nagrodę Pro Media Artis, której nazwy był autorem, a którą nagradzano wybitnych twórców radiowych. W siedzibie ZASP-u zorganizował Studio Nagrań im. Janusza Warmińskiego, w którym wraz z żoną Aliną Langman-Pietrzykowską z pasją utrwalał na taśmie rozmowy ze znakomitymi postaciami świata kultury, szczególnie teatru. Cały ten oryginalny i cenny zbiór został zabezpieczony i przekazany do Instytutu Teatralnego w Warszawie.
Odszedł oddany swojemu Stowarzyszeniu laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. Zasłużonego Działacza Kultury, Medalu 100-lecia ZASP-u, Srebrnego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi Kolega, który w 1999 roku decyzją Kapituły Członków Zasłużonych ZASP został przyjęty do elitarnego grona Członków Zasłużonych Stowarzyszenia.
