Do zawodu przygotowywała się biorąc lekcje śpiewu w Szczecinie u profesor Zofii Tokarzewskiej a kontynuowała w Warszawie u Wandy Wermińskiej.

Jej artystyczne początki, to występy w Polskim Radiu w Szczecinie, którego dyrektorem był wówczas Zdzisław Nardelli, z żeńskim tercetem „Fala” pod kierownictwem muzycznym Rajmunda Fleszera, z akompaniatorem Zygmuntem Rychterem, programy estradowe ARTOS-u prowadzonego przez Janusza Cegiełłę i współpraca z Orkiestrą Polskiego Radia, pod dyrekcją Zygmunta Górzyńskiego.

Wizyta m.in. przedstawiciela Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Kazimierza Winklera, którzy przyjechali „odebrać” program „Bawmy się razem”, zaowocowała propozycją angażu w warszawskim Teatrze na Skarpie (Buffo), a po nim w Orkiestrze Błękitny Jazz Ryszarda Damrosza, gdzie śpiewała, a za sprawą Kazimierza Rudzkiego prowadziła też konferansjerkę. Wkrótce przyszły propozycje występów kabaretowych: w „Nocnym Marku” (w Kinie Palladium) obok Barbary Wrzesińskiej i Tadeusza Rossa, kabarecie duetu Gozdawa i Stępień, czy „U Wicherka”, rola w sztuce Stefanii Grodzieńskiej „Dzionek małżeński” wraz z Hanką Bielicką i Jerzym Duszyńskim oraz zaproszenia do udziału w koncertach poza krajem, interesujące kontrakty, nagrania płyt, współpraca z Pagartem, Stołeczną Estradą, Orkiestrą Kazimierza Turewicza i zespołem Piotra Figla.

Stan wojenny, jak w wielu przypadkach, spowolnił aktywność zawodową. Jeszcze parę krótkich lat artystycznych wyzwań i… Dla niektórych był to moment powolnego, lub całkowitego żegnania się ze sceną, z intensywną aktywnością twórczą, czasem łączoną, lub zamienianą na tę społeczną. Takiej oddała się Ada Biell włączając się oddanie do pracy na rzecz artystów w swojej Sekcji Estrady. Nie pozostawała obojętna na potrzeby Koleżanek i Kolegów.