Bohdan Krzywicki

Zadebiutował w 1952 roku na deskach Pomorskiego Teatru Młodego Widza w Bydgoszczy rolą Jeża w spektaklu „Wyrok Krasnoludka Pawia” F.A. Crooka. Wcielił się również w postaci: Kruka w „Królowej Śniegu” Andersena, Amanta z blizną w „Dwóch bliznach” i Mildnera w „Ożenić się nie mogę” Fredry, Klitandra w „Grzegorzu Dyndale” Moliera, czy Otockiego w „Szczęściu Frania” Perzyńskiego.

Od 1955 roku poznawali go widzowie Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie-Elblągu, gdzie zagrał m.in. Kasztelana w „Zaczarowanym kole” Rydla, Kapitana w „Huzarach” Breala, Gustawa w „Ślubach panieńskich” Fredry, Monsieur le Bleau w „Sprytnej wdówce” Goldoniego, Mąckiego w „Żołnierzu Królowej Madagaskaru” Tuwima.

W 1959 roku zagościł w warszawskim Teatrze Powszechnym, gdzie pod reżyserskim okiem m.in. Ireny Babel, Krystyny Skuszanki, czy Wandy Laskowskiej zagrał kilka ról, wśród których: Woltymand w „Hamlecie” i Adrian w „Burzy” Szekspira, Bandyta Irakli i Parobek w „Kaukaskim Kredowym Kole” Brechta, Filander w „Królu w kraju rozkoszy” Zabłockiego.

W 1960 roku artystycznej gościny użyczyła mu warszawska Syrena. W składance „Hajże na stolicę” w reżyserii Kazimierza Krukowskiego przywdział kostium Chłopaka z Mariensztatu, w „Słomkowym kapeluszu” Labiche’a w reżyserii Ludwika Sempolińskiego – Fadinarda w „Domu otwartym” Bałuckiego w reżyserii Józefa Słotwińskiego – Adolfa.

Od 1960 roku spełniał się na scenie warszawskiego Teatru Polskiego. Czesław Wołłejko obsadził go w roli Damisa w „Świętoszku” Moliera, Henryk Szletyński w „Borysie Godunowie” powierzając mu rolę Sobańskiego, zaś Krystyna Skuszanka Szlachcica w „Śnie srebrnym Salomei”.

W 1974 roku powrócił do Teatru Syrena grając w „Wodewilu Warszawskim” Gozdawy i Stępnia, „Bądź moją wdową” Marcela, czy w „Latających dziewczętach” Camolettiego. Ostatnią jego premierą był „Skok do łóżka” Cooneya i Chapmana i postać Huberta-Gerarda.

Na ekranie zadebiutował u Jana Rybkowskiego wcielając się w rolę Inżyniera w „Spotkaniu w Bajce”. Zagrał też m.in. Majera w „Wodzireju” Feliksa Falka, Reportera w „Misiu” Barei, Dyrektora banku w serialu „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy” Jerzego Sztwiertni, Mecenasa w „40-latku. 20 lat później” Jerzego Gruzy. Karierę filmową zakończył w 2011 roku rolą Adwokata w obrazie Jerzego Hoffmana „1920 Bitwa Warszawska”.

Był członkiem Sekcji Estrady ZASP, Stowarzyszenia, z którym związał się ponad sześćdziesiąt lat temu. Ostatnie lata życia szczęśliwie spędzał wśród kolegów i znajomych w Domu Artystów w Skolimowie.