JANINA KOZARZEWSKA

Choć rok wcześniej zagrała u Aleksandra Fogla w szczecińskim Teatrze Lalek Rusałka w „Lampie Aladyna”, czy u Lama Wela w „Ośmiu lalkach i jednym misiu” Jurgielewiczowej, to właśnie scena na Jagiellońskiej stała się jej artystycznym domem. To tam przeobrażała się w Rozbójnicę i Wronę w „Królowej Śniegu” Szwarca, Parasolkę i Stellę w „Młynku do kawy” Gałczyńskiego, Babę w „Leć głosie po rosie” Gołębskiej, Klaryssę w „Trzech pomarańczach” Michałkowa, Owcę w „Alicji w Krainie Szachów” Carolla, Ochmistrzynię w „O straszliwym smoku i dzielnym szewczyku, prześlicznej królewnie i królu Gwoździku”, Mamę i Sofinetkę w „Pimpusiu Sadełku” Kownackiej, w postaci rozlicznych Chłopców, także tytułowego „Janka Wędrowniczka”, czy Starą Mysz w „Latającym wiatraku” Aliny i Jerzego Afanasjewów. W tak różnorodnych osobach widzieli ją reżyserzy, wśród których Zbigniew Kopalko, Jerzy Dargiel i Edward Dobraczyński, Irena Dragan, Bohdan Radkowski, czy wieloletni dyrektor Baja, Krzysztof Niesiołowski.

Za swoje zawodowe dokonania została wyróżniona Honorową Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury i Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Od pół wieku była członkiem Sekcji Teatrów Lalkowych ZASP.