Jerzy Żydkiewicz

Po ukończeniu studiów w roku 1957 zadebiutował na deskach Teatru Ziemi Opolskiej rolą Studenta w „Niespokojnej starości” Leonida Rachmanowa w reżyserii Ryszarda Szerzeniewskiego. W tym samym roku wstąpił do Związku Artystów Scen Polskich
Lata wojenne zastały Go poza krajem. Jako uchodźca trafił wraz z rodzicami na Węgry, skąd wrócił do Polski w 1945 roku. Po latach nauki w warszawskim Liceum Reytana rozpoczął studia na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Statystując w tym czasie na stołecznych scenach skutecznie połknął teatralnego bakcyla. Zdane egzaminy do PWST stały się przyczyną porzucenia Uniwersytetu na rzecz Melpomeny.

W teatrze zagrał Fortunia w „Świeczniku” Musseta, Merkucja w „Romeo i Julii” Szekspira, tytułową postać w sztuce „Achilles i Panny” Swinarskiego, w „Weselu Figara” Beaumarchais, czy „Fantazym” Słowackiego, Papkina w „Zemście” i Radosta w „Ślubach panieńskich” Fredry, Wanię w „Skrzywdzonych i poniżonych” Dostojewskiego, Mobiusa w „Fizykach” Durrenmatta, Chryzalda w „Szkole żon” Moliera, czy Mechła w „Sztukmistrzu z Lublina” Singera. A wszystko pod reżyserskim okiem m.in. Krystyny Berwińskiej, Wandy Wróblewskiej, Tadeusza Aleksandrowicza, Józefa Słotwińskiego, Tadeusza Byrskiego, Wandy Laskowskiej, Jerzego Markuszewskiego, czy Teresy Żukowskiej.

Na ekranie pojawiał się w rolach drugoplanowych w filmach i serialach, m.in.: „Trzeba zabić tę miłość”, „Polskie drogi”, „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy”, „Cwał”, „Złoto dezerterów”, „Prymas. Trzy lata z tysiąca”, „Wiedźmin”, „Daleko od noszy”, czy „Czas honoru”.

Został wyróżniony odznakami: „Za zasługi dla Województwa Warszawskiego” oraz „Zasłużony Działacz Kultury” a w 2017 roku odznaczony medalem „Za zasługi dla Archidiecezji Warszawskiej” otrzymanym z rąk kardynała Kazimierza Nycza.