Leonard Pietraszak

Był Pułkownikiem Krzysztofem Dowgirdem w Czarnych chmurach” Andrzeja Konica, pierwszym polskim serialu spod znaku „płaszcza i szpady”, Pułkownikiem w „Karierze Nikodema Dyzmy” duetu Rybkowski/Nowicki, Dziennikarzem w „Liniach” Kutza, Lekarzem w „40-latku” Gruzy, Rotmistrzem w „Złocie dezerterów” Majewskiego, czy niezapomnianym bankierem Gustawem Kramerem w kryminalnej komedii retro Juliusza Machulskiego „Vabank”.

Pierwsze kroki na deskach postawił, będąc na III roku studiów, w Teatrze Powszechnym w Łodzi w „Zielonym Gilu” de Moliny wcielając się w postać Alguasila. Na scenie był Gustawem w „Ślubach panieńskich” Fredry, Carem w „Kordianie” i Rzecznickim w „Fantazym” Słowackiego, bohaterem dramatów szekspirowskich: tytułowym Romeem, Fentonem w „Wesołych kumoszkach z Windsoru”, Baltazarem i Don Johnem w „Wiele hałasu o nic”, czy Fortynbrasem w „Hamlecie”. Twórcy inscenizacji widzieli w nim Mackie Majchra (po latach Brown-Tygrysa) w „Operze za trzy grosze” Brechta i molierowskiego Don Juana, Wicehrabiego de Valmonta w „Niebezpiecznych związkach” de Laclosa i Paskina w „Igraszkach trafu i miłości” de Marivaux, Fryderyka Wilhelma w „Wielkim Fryderyku” Nowaczyńskiego, czy Lacroixa w „Śmierci Dantona” Büchnera. Publiczność oklaskiwała jego Joachima Cielęciewicza w „Matce” Witkiewicza i Łopachina Jermołaja Aleksiejewicza w „Wiśniowym sadzie” Czechowa, Hugo Brandta w „Firmie” Hemara i Gillesa w „Małych zbrodniach małżeńskich” Schmitta, Frederica Rene Saint-Claude’a w „Małżeństwie pana Mississippi” Dürrenmatta, czy Stanforda P. Suttona w „Pocztówkach z Europy”, stworzoną w  OCH-Teatrze ostatnią rolę.