Ludmiła Łączyńska

Choć na deskach Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, Teatrów Dramatycznych (Teatr Polski) w Szczecinie oraz scen warszawskich: Ateneum, Nowej Warszawy, Ludowego i Polskiego zagrała wiele ról, m.in. Oliwii w „Wieczorze trzech króli”, Lucjany w „Komedii omyłek” i Marii w „Straconych zachodach miłości” Szekspira, Anieli w „Chorym z urojenia” Moliera, Madame de Lis w „Młynie” i Luisy w „Dziewczynie z dzbanem” Lope de Vegi, Klaryssy w „Słudze dwóch panów” Carlo Goldoniego, Anieli w „Wielkim człowieku do małych interesów” i Agaty w „Gwałtu, co się dzieje” Aleksandra Fredry, Selimy w „Księżniczce Turandot” Carlo Gozziego, czy Duni w „Żywym trupie” Lwa Tołstoja, to największą popularność zdobyła wcielając się w postać Wisi w emitowanym od 1957 roku słuchowisku radiowym „Matysiakowie”. Związana z Teatrem Polskiego Radia, stworzyła w nim dziesiątki postaci, za co w 2010 roku wyróżniono ją nagrodą Splendora Splendorów im. Krzysztofa Zaleskiego. Wcześniej, w 2001 roku, odznaczona została także Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski z okazji 45-lecia powieści radiowej „Matysiakowie”.
Była członkiem ZASP od 1951 roku.

Odeszła wybitna aktorka, ale też nieobojętny na los ludzi i zwierząt, czuły, ciepły, życzliwy i serdeczny Człowiek.