Małgorzata Prażmowska

Była aktorką teatrów: im. Fredry w Gnieźnie, gdzie w 1960 roku zadebiutowała rolą Panny Ayoli w spektaklu „Panna Rosita” Lorki, w reżyserii Marii Straszewskiej, Starego im. Modrzejewskiej w Krakowie, na scenie którego, jako pierwszą zagrała rolę Michci w „Byku byłego lwa” Winawera, a także Teatru im. Jaracza w Olsztynie-Elblągu, Bałtyckiego Teatru  Dramatycznym im. Słowackiego w Koszalinie-Słupsku, Płockiego, na Targówku i Ochoty w Warszawie.

Na planie filmowym stanęła po raz pierwszy w 1978 roku grając w serialu Zbigniewa Chmielewskiego „Ślad na ziemi”. Zagrała też w „Karabinach” Waldemara Podgórskiego, „Debiutantce” Barbary Sass, „Lawie” Tadeusza Konwickiego, „Powrocie wilczycy” Marka Piestraka, „Długu” Krzysztofa Krauzego, serialach: „Klan”, „Policjanci” Łukasza Wylężałka, „M, jak miłość”, „No dobre i na złe”, „Plebania”, „Ojciec Mateusz”, „Wszystkie pieniądze  świata” Andrzeja Kotkowskiego, „Marzenia do spełnienia”, „Pensjonat pod Różą” Macieja Wojtyszki, czy „Dom” Jana Łomnickiego.

W teatrze wcieliła się w wiele postaci, m.in.: Jaskółki w „Calineczce” Jeżewskiej, Dziewczyny w „Jaśnie panu Nikt” Lope de Vegi i Patrycjuszki w „Kaliguli” Camusa, Haneczki w „Weselu” Wyspiańskiego i Damy w „Wariatce z Chaillot” Giraudoux’a, Pokojówki w „Mizantropie” Moliera, Gizeli w „Wyszedł z domu” oraz Jadzi i Sprzątaczki w „Mojej córeczce” Różewicza, Małgosi w „Woyzecku” Büchnera i Kobiety Leonarda w „Nieboskiej komedii” Krasińskiego, Anioła w „Pastorałce” Schillera i Niny w „Maskaradzie” Lermontowa, Żony w „Ich czworo” Zapolskiej i Prudencji w „Damie Kameliowej” Dumasa, Pani w „Do Damaszku” i Laury w „Ojcu” Strindberga, Laury w „Kordianie” Słowackiego i Królowej Małgorzaty w „Iwonie, księżniczce Burgunda” Gombrowicza, Krystyny Linde w „Norze” Ibsena i Lizawiety w „Idiocie” Dostojewskiego. W szekspirowskich dramatach była Damą dworu w „Cymbelinie”, czy Panią Monteki w „Romeo i Julii”. Ostatnią premierą teatralną, zagraną na deskach Teatru Ochoty, był „Znachor” Borina w reżyserii Andrzeja Możdżonka i rola Kotowej.

Miała przyjemność grać pod okiem m.in. Lidii Zamkow, Zygmunta Hübnera i Konrada  Swinarskiego, Andrzeja Ziębińskiego i Grzegorza Mrówczyńskiego, Andrzeja Wajdy, Jerzego Jarockiego, czy Jana Machulskiego, z którego Teatrem Ochoty związała się w ostatnim czasie swojej aktywności zawodowej nie tylko grając, ale też spełniając się w roli wieloletniej instruktorki w Ognisku Teatralnym, miejscu narodzin wielu artystów, święcących później tryumfy na scenach i w kinie już jako zawodowi aktorzy.