Paweł Nowisz

Aktor teatrów: Polskiego w Bielsku-Białej, gdzie w 1964 roku zadebiutował w podwójnej roli Arfona i Harfiarza w „Lilli Wenedzie” Słowackiego w reżyserii Mieczysława Górkiewicza, im. Juliusza Osterwy w Lublinie, Współczesnego im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu, im. Stefana Jaracza w Łodzi, im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie, warszawskich: Narodowego, Nowego, Współczesnego, Na Woli, 6. piętro, Scena Prezentacje, czy Muzycznego w Lublinie.

Wcielił się w dziesiątki postaci, wśród których, m.in.: Spiegelberg w „Zbójcach” Schillera i  Ksiądz Piotr w „Dziadach” Mickiewicza, tytułowa postać w „Żywocie Józefa” Reja, Giuseppe Givola w „Karierze Artura Ui” Brechta i Chochlik w „Balladynie” Słowackiego, Hołysz w „Wyzwoleniu” Wyspiańskiego, Jago w „Otellu” i Doktor w „Królu Learze” Szekspira, Jegor w „Matce” Gorkiego i Pustak w „Fircyku w zalotach” Zabłockiego, Przybysz w „Szczęśliwym wydarzeniu” Mrożka i Łatka w „Dożywociu” Fredry, Profesor w „Operetce” i Handrycz w „Opętanych” Gombrowicza, Dżuma w „… i Dekameron” Boccaccia, Ksiądz Czaja w „Oborze” Kajzara i Burmistrz w „Czarującej szewcowej” Lorki, Block w „Procesie” Kafki, Iwan Iwanowicz w „Łaźni” Majakowskiego, Wieśniak, Mieszczanin i Kocur w „Fauście” Goethego, Orgon w „Świętoszku” Moliera, Stróż we „Wniebowstąpieniu” Konwickiego, czy Ilja Afanasjewicz Szamrajew w „Mewie” Akunina.

Teatr, to praca z Kazimierzem Dejmkiem i Jitką Stokalską, Kazimierzem Braunem i Lidią Zamkow, Helmutem Kajzarem i Adamem Hanuszkiewiczem, Tadeuszem Mincem i Krzysztofem Chamcem, Bohdanem Cybulskim i Maciejem Englertem, Zdzisławem Wardejnem, Tomaszem Grochoczyńskim, czy Romualdem Szejdem.

W Teatrze Polskiego Radia grał pod okiem m.in.: Sławomira Olejniczaka i Janusza Kukuły, Jana Warenyci, Henryka Rozena i Andrzeja Piszczatowskiego, Andrzeja Rozhina, Andrzeja Zakrzewskiego, Jerzego Gruzy, czy Romana Dziewońskiego.

Na dużym ekranie zadebiutował w obrazie „Wodzirej” Feliksa Falka, reżysera, z którym spotkał się też na planie filmu „Był jazz”. W „Indeksie” Janusza Kijowskiego był Węglarzem, w „Gorączce” Agnieszki Holland Prowokatorem, Ojcem w „Strachach” i „Szkoda twoich łez” Lenartowicza, „Odlocie” Dymka i „Zabić na końcu” Wójcika, czy „Kawalerskim życiu na obczyźnie” Barańskiego. Główną rolę, Doktoranta Rysia, zagrał w „Wyłapie” Henryka Dederki. Szerokiej publiczności zapadł w pamięć grając sympatyczną postać Ojca i Dziadka, Fryderyka Struzika, w serialu „Barwy szczęścia”.

W 1966 roku wyróżniony został nagrodą dla młodego aktora za rolę Księdza w „Dziadach” Mickiewicza Teatru Polskiego w Bielsku-Białej, podczas VI Kaliskich Spotkań Teatralnych, Srebrną Maską (Lublin, 1972) oraz nagrodą artystyczną wojewody lubelskiego (1974).

Polikarp Saganek, grający rolę Szpakowskiego w „Polityce” Perzyńskiego w reżyserii Eugeniusza Korina, to ostatnia postać sceniczna stworzona w 2015 roku na deskach Teatru 6. Piętro, mieszczącego się w Pałacu Kultury, do którego w dzieciństwie uczęszczał na zajęcia teatralne. I tak koło się zamknęło. Miejsce pierwszego kontaktu ze sceną stało się ostatnim…