Search
Generic filters
Wspomnienia

Anna Bartoszyńska – Kaczanowska

24.06.1934 - 
08.02.2022 -
Pożegnaliśmy znakomitą artystkę sceny operowej. Artystkę, której udziałem było budowanie wielkości Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej, w czasie zwanym dzisiaj złotym okresem tej sceny.

Anna Bartoszyńska – Kaczanowska – głos wyjątkowy, mezzosopran o pięknej barwie, aktorskie zdolności i pedagogiczny talent.

Urodziła się 24 czerwca 1934 r. w Łucku na Wołyniu. Po zakończeniu działań wojennych zamieszkała w Olsztynie, gdzie w 1953 r. rozpoczęła naukę śpiewu solowego w Średniej Szkole Muzycznej w klasie prof. Marii Stankowej.  Tam zdobyła podstawy emisji głosu, na których bazowała przez całe artystyczne życie.

W październiku 1957 r. zdała egzamin do Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Studiowała w klasie prof. Grzegorza  Orłowa, a na ostatnim roku prof. Kazimierza Czekotowskiego. Profesorowi Orłowowi zawdzięczam odwagę i brawurę sceniczną, zaś profesorowi Czekotowskiemu umiejętność interpretacji tekstu, dykcję i muzykalność – wspominała po latach.

Jesienią 1961 r. poślubiła aktora Wojciecha Kaczanowskiego, związanego przez niemal całe zawodowe życie z gdańskim Teatrem Wybrzeże. W 1963 r. po przesłuchaniach w Operze Bałtyckiej i zaśpiewaniu recitalu dyplomowego w WSM rozpoczęła pracę solistki w gdańskiej operze.

29 listopada 1963 r. zadebiutowała partią Eboli w „Don Carlosie” Giuseppe Verdiego. To jedna z najtrudniejszych ról operowych,  której perfekcyjne wykonanie stało się wizytówką artystyczną Anny Bartoszyńskiej. Zachwyciła publiczność i krytyków teatrach nie tylko barwą i skalą głosu, ale także aktorskimi umiejętnościami przekazywania głębi emocji przeżywanych przez bohaterkę tego operowego dzieła.

W Jej dorobku nie brakuje ról w najsłynniejszych dziełach kanonu operowego – Magdalena w „Rigoletto” Giuseppe Verdiego, Pani Reich w „Wesołych kumoszkach z Windsoru” Otto Nicolai, tytułowa Carmen Georgesa Bizeta, Balladyna w „Goplanie” Władysława Żeleńskiego, Jadwiga i Cześnikowa w „Strasznym Dworze” Stanisława Moniuszki. Wykreowała ponad 30 ról w najważniejszych spektaklach operowych. Energiczna i liryczna, pełna temperamentu scenicznego.

Doceniona przez władze otrzymała Odznakę honorową „Zasłużony Ziemi Gdańskiej” i Złoty krzyż Zasługi.

Swoim talentem i wiedzą umiała się dzielić. Owocem Jej wieloletniej pracy pedagogicznej, najpierw przez 5 lat w Szkole Muzycznej w Elblągu (1979-1984) a później przez 20 lat pracy w Studium Wokalno – Aktorskim im. Danuty Baduszkowej w Gdyni są czołowi dzisiaj artyści scen teatrów muzycznych w Polsce i za granicą.

Była członkiem Stowarzyszenia ZASP przez blisko 60 lat. Zawsze chętnie brała udział w spotkaniach w naszym Klubie Aktora – lubiła być wśród ludzi o podobnej wrażliwości. Wielu z nich już odeszło, a teraz dołączyła do Nich i Ona. A my pamiętamy.

fot. archiwum Oddziału ZASP w Gdańsku

Zobacz również